Malarz, grafik, rysownik. Wybitny kolorysta. Studiował malarstwo w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Był studentem jednego z najważniejszych malarzy polskich XX wieku – Jana Cybisa. W jego pracowni uzyskał dyplom w 1953 roku. Do końca lat 50. tworzył drzeworyty. W połowie lat 50 zaczął malować obrazy abstrakcyjne, zbliżone do informel. Do lat 70. malował ekspresyjnie i spontanicznie. Później jego dzieła zaczęły przybierać bardziej wyraźną, „kontrolowaną” formę. Niezmienną inspiracją była zawsze dla artysty natura, jej kolorystyka i bogactwo form. W 1956 Tadeusz Dominik reprezentował polskie malarstwo na Biennale w Wenecji. W 1962 r. został stypendystą Ford Foundation. W tym roku został też laureatem Nagrody im. Kazimierza Ostrowskiego oraz Nagrody Krytyków im. Cypriana Kamila Norwida, a w 1973 Nagrody im. Jana Cybisa. W 1979 otrzymał tytuł profesora.